Java

Karasızlar İçin Mac Kılavuzu

Diğer , , ,

Sıklıkla “Macler nasıl?” ya da “yeni bir laptop almak istiyorum, Mac’e mi geçeyim?” hatta “Java developer olarak Mac kullanabilir miyim?” gibi sorulara muhatap oluyorum. Yine bir Javacıyla sohbette konu açılınca artık bu soruları bir yazıyla cevaplamak şart oldu.

Öncelikle ben kendi tecrübemi kısaca özetleyeyim: Ben 80’li yilların tam ortasında, dokunmatik yeşil ve küçük ekranlı HP makinalarda Fortran yazarak çalışmaya başladım. Daha sonra PCler gelişti ama ben gelişemedim 🙂 PClere tekrar dönmem 90’ların ortasını buldu. Çünkü o arada yoğun bir şekilde Sun ve HP makinlarda Unix ile çalıştım. C/ C++ ve hatta Java’yı bile ben bu makinalarda, Unix üzerinde öğrendim. PClerle tekrar çalışmaya başladığımda Windows’un 3.0-3.1 sürümleri vardı sanırım. Yurt dışında üniversitedeyken ödev-sunum vs. yapmak için de üniversitenin Mac lablarını kullanırdım. Daha sonra Windows’un hemen her sürümünü kullandım ama sanırım en rahat ettiğim XP idi.

Özellikle Türkiye’ye döndükten sonra, zaten Unix’de çalışma ortamı bulmak mümkün değildi ve geliştirme ortamı olarak devamlı Windows kullanırken, sıklıkla Linux severlerin tacizine uğruyordum 🙂 Bu ülke zaten benim gibi çok tutkulu bir ülke. Herkes beğendiği şeyi diğerlerine de kabul ettirmeden rahat etmiyor 🙂 Ama ben direndim Linux’e, çünkü vaktimin ciddi miktarını Linux’un ayar ve düzenlemeleriyle geçirmemeliydim. Cünkü ben bir yazılımcıydım ve hangi ortam sorunsuz olarak benim amaçlarıma hizmet  ediyorsa onu tercih ediyor ve alt yapıyla vakit kaybetmek istemiyordum.

Derken biraz iPhone biraz da Apple’in daha makul fiyat stratejisi izlemesi ve en çok da yurt dışında üniversiteye başlayan oğlumun kullandığı MacBook Pro’ya hayranlığından etkilenerek, 2011 yılında 13 inchlik bir MacBook Pro aldım. Intel i5 işlemci ve 4 GB’lık RAM’i ile ilk Mac’im başlarda beni çok yordu. Kısa yollara alışırken, ne bileyim örneğin print screeni nasıl yapacağımı ögrenirken kendimi spastik hissettirmesine rağmen, son derece eğlenceli parmak hareketleriyle kontrolleri beni eğlendirdi. Java nereye kuruluyor, classpathi nasıl ayarlarım gibisinden daha terminal tabanlı işlemler için bir miktar tırmalayıp, eski Unix bilgilerimi hatırlamam gerekti tabi ki ama çok uzun sürmedi, kısa sürede diğer yeni Mac kullananlara bir şeyler anlatırken buldum kendimi. Bu Mac üzerine Oracle’ın yazılımcılar için çıkardığı Linux paketlerinden birini de kurdum, dolayısıyla Oracle XE, WebLogic vb. yazılımları, Macimdeki Linux kurulumu üzerinde kullanır hale geldim. Yaklaşık 1 senelik 13 inchlik MacBook Pro deneyimimden sonra ABD’ye gittiğimde kendimi, 15 inchlik retina ekranlı, i7 işlemcili, 8 GB RAM’li ve CD sürücüsü ve hard diski olmayan, 512 GB SSD’li nefis bir Mac’e terfi ettirdim 🙂 Simdi 20 küsür senelik bütün bir Unix, Windows, Linux macerasından sonra Mac ve Mac OS bana nasıl geldi derseniz, “nefffiiissss” derim. Bir PC bu kadar mı kullanışlı olur, bir sistem bu kadar mı rahat olur, bir ortam bu kadar mı güvenilir olur? Windows’da sağ tık yaparak çıkan “New” listesi Mac’de yok, ilk başlarda beni deli etmedi değil. Ama hem alışma hem de bulduğum “New File” gibi ufak tefek yazılımlarla sıkıntımı giderdim açıkçası. En çok da sistemin performansı, tıkanma ve donmaların olmayışı, mesela çalıştırdığım yazılımların kaynakları emip bitirme problemini hemen hiç yaşamamış olmam gibi noktalar, yedekleme, ses ve görüntü kalitesi, kullanım rahatlığı açısından bana mükemmel bir tecrübe yaşattı. Yanlış hatırlamıyorsam iki seneye yaklaşan Mac tecrübemde sanırım bir ya da iki defa Mac’i shut down’a zorladım. Olay bu işte 🙂 Sorunsuz bir PC isteyenler bence Mac’i çok ciddi bir alternatif olarak düşünmeliler.

Peki Mac’i alternatif olarak düşünenlerin önündeki seçenekler nelerdir? Seçenek derken tabi olarak laptopları kastediyorum. Apple’ın şu anki Mac laptoplarında temelde 2 farklı serisi var: MacBook Air, MacBook Pro. MacBook Air, diğer seriye göre daha kısıtlı computing gücüne ihtiyaç duyanlar için birebir. Yani örneğin laptopunuzu temel yazım, sunum gibi doküman oluşturma ve okuma ile emailleşme, Internet’te gezme, müzik dinleme ve film izleme gibi daha genel amaçlar için kullanacaksanız MacBook Air bence birebir. 11 ve 13 inchlik seçeneklere sahip MacBook Air’in ufak modeli sadece 1 kilo ağırlığında. Batarya ömrü olarak zaten çok iyi rakamlara sahip olan Mac laptoplarından MacBook Air olanlar aynı zamanda 512 GB’a kadar flash depolamaya da sahipler. Hem i5 hem de i7 dual-core işlemci seçeneğine sahip olan bu tüy ağırlığındaki laptopların 1.3 GHz’lük i5 işlemcili, 4 GB RAMli ve ve 256 GBlık flash bellekli modellerinin ABD fiyatları, 11 inch ekranla $1199, 13 inchlik ekranla $1299. 13 inchlik MacBook Air’i, 1.7 GHz’lük i7 işlemci, 8 GB RAM ve 512 GB flash bellek ile donatırsanız fiyatı $1849 oluyor.

Daha güçlü Mac laptop isteyenler için MacBook Pro var. MacBook Pro daha güçlü çünkü hem RAM’i 16 GB’a kadar arttırılabiliyor, hem sadece dual-core değil aynı zamanda quad-core modelleri de var ve işlemci frekansı Mac Book Air’lere göre daha fazla. 13 ve 15 inchlik modelleri olan MacBook Pro’nun ekranı retina olan MacBook Pro Retina Display modelleri de var. 2.3 GHz’lük dual-core i7 işlemcili, 4 GB RAMli, 500 GB hard diskli 15 inchlik MacBook Pro, ABD’de $ 1799. Bu makinanın ekranını retina, işlemcisini 2,7 GHz’lük quad-core i7, RAMini 16 GB ve hard diskini de 512 GBlık flash SSD ile değiştirirseniz fiyatını $2799 yaparsınız 🙂 Bu modelin retina olan ekranı, 2880*1800 piksellik bir görünüm sağlıyor 🙂 Bu büyüklükteki bir laptopun ise sadece 2 kg olması ayrı bir avantaj. Bu model, computing açısından en güçlü Mac laptoptur.

Java ile programlama yapanlar açısından değerlendirmek gerekirse, MacBook Pro’da hemen her IDE çalışıyor. En fazla kullanılan Java geliştirme ortamlarından Eclipse, Netbeans, IntelliJ Idea benim makinamda kurulu örneğin. Mac üzerinde JDK’in en yeni 1.7 sürümü yanında eski sürümleri de kurulabilir. 64 bitlik HotSpot JVM ile gelen Mac JDK’sı, quad-core i7 işlemci üzerinde son derece hızlı çalışıyor. Java EE geliştirme yapmak isteyenler için Glassfish eski sürümleri yanında, Java EE 7 için en son 4 sürümüyle kullanımınıza hazır. Tomcat vb. pek çok web sunucusu da Mac üzerinde kullanılabilir. Arzu eden JBoss’u da Mac üzerinde kullanabilir. Ben daha önceki MacBook Pro laptopumda, Oracle’in hazır Linux paketini kurmuş ve üzerinde hem Oracle XE veri tabanını hem de WebLogic uygulama sunucusunu çalıştırmıştım. Isteyenler için Internet’te Mac üzerine hem WebLogic hem de Oracle XE veri tabanı kurmak için yol gösterenler var. Ben egitim amaçlı olarak üzerine Linux kurmadan Mac ile rahatlıkla çalışabiliyorum. Veri tabanı ihtiyacım için hem JDK 1.7 ile gelen Java DB ya da Apache Derby veri tabanı, hem de MySQL yeterli. Bu anlamda Mac laptopların, işte bir geliştirme ortamında çalışmak için ancak biraz üzerinde çalışma ile uygun hale gelecek olmasına karşın, evdeki bilgilenme, ufak-tefek proje geliştirme ve günlük kullanım için mükemmel olacağını düşünüyorum. Mac üzerinde WebLogic ya da Oracle DB gibi kurumsal yazılımlar çalıştırmak isterseniz temelde üç tane yolunuz var: Ilki, bu yazılımları Mac üzerinde kurmaya çalışmak. Bunun için webden yardım almanız gerekli. İkincisi, Mac üzerine kuracağınız Linux ile bu problemi çözebilirsiniz. Yukarıda ilgili linki vermiştim. Üçüncüsü ise bu yazılımlar yerine özellikle ögrenme amaçlı ise Glassfish, MySQL gibi alternatiflerini kullanmak. Yok zaten C/C++ geliştirme yapacaksanız zaten bu sıkıntılar pek olmayacaktır. Ya da iOS gibi ortamlar için Objective C ile geliştirme yapacaksanız zaten tek alternatifiniz Mac olacaktır.

Geliştirme yanında eğer benim gibi makinasıyla beraber yatıp kalkanlardansanız Mac size çok iyi gelecektir. Eğer müzik dinlemeye ve kaliteli sese meraklıysanız, fotoğraf, film vs. ile uğraşıyorsanız, hem Mac’in yetkinlikleri hem de eğer retina ekrana sahipseniz, nefis görüntü ve ses kalitesi size makinanın başında çok keyifli zaman geçirtecektir. Eğer iPhone kullanıcısı iseniz, çok entegre bir sistem oluşturduklarından, Mac kullanmanın faydası daha da artacaktır.

Toplam görüntülenme sayısı: 8135

Java’ya Nasıl Başlarım? Java’yı Nasıl Öğrenirim? – II

Java, Java Dersleri , , , , ,

Java’yı öğrenmeye bu yazıyla daha önce hızlı bir giriş yaptıktan sonra şimdi de daha detayda, Java SEyi öğrenmenin ne anlama geldiğinden bahsedelim.

Öncelikle, Java’nın, nesne-merkezli, standartlar üzerine kurulmuş, hem derlenen hem de yorumlanan ve sanal bir makina ile başarılan platformdan bağımsız yapısını, kavramsal olarak algılamak lazım. Ben bunu,  Java Dersleri sayfasındaki ilk konu olan Java’ya Giriş ile vermeye çalışıyorum. Bu yapıları anlatırken, Java’nın hem nesne yapısı, hem derlenen ve yorumlanan yapısını, dolayısıyla platformdan bağımsız olmasını da sağlayan sanal makina yani JVM (Java Virtual Machine) yapısını ve bytecode kavramını, tamemen en basit araçları kullanarak anlatıyorum. Yani Selam.java ve SelamTest.java kodlarından oluşan ilk Java örneğini, hiç bir IDE kullanmadan, Windows makinada Notepad, CMD kullanarak, MacOS’da ise benzer şekilde TextEdit gibi basit bir editör ve terminal kullanarak ve pek tabi ki javac ve java komutlarıyla derleyip çalıştırıyorum. Bunları yapmadan tabi ki, Java ya da daha doğrusu JDK (Java Development Kit) nereden, makinaya nasıl hızlıca kurulur, kurulum dosyaları nerededir gibi basit konfigürasyon yapılarını da gösteriyorum. Tabi ki güçlü ve şık IDEler kullanarak daha rahat kod geliştireceğiz ama öncelikle, iyi bir Javacı adayının, basit bir editör ile kodunu yazıp, , javac derleyicisi ile derleyip, varsa hatalarını giderip, gerekli class dosyasını üretebilmek ve sonrasında onu da java yorumlayıcısı ile çalıştırabilmesi gereklidir.

Pek çok genç yazılımcının bana sorduğu sorularda çok sık bir şekilde “Eclipse’de kod yazıyorum” gibisinden cümleler geçiyor. Ve çok garip bir şekilde sorununun Eclipse’de nasıl çözüleceğini öğrenmeye çalışıyor. Halbuki sorun, bir Eclipse problemi değil 🙂 Soru, “Eclispe’de kod bloğunu açıp kapamayı nasıl yaparım” değil mesela. Sorunu bir Java problemi, hatta çoğu kez, yukarıda bahsettiğim en temel derleme ve çalıştırma problemi, ama genç arkadaşımız, Eclispe ya da Netbeans bağımlı bir Java algısı geliştirdiği için, elma ile armutu birbirine karıştırıyor ve soruyu yanlış soruyor. Sağlam Javacı ya da herhangi bir dildeki programcı, üzerinde çalıştığı işletim sistemi ne olursa olsun, kullandığı dilin en temel yapılarını, yani derleme ve çalıştırma zamanı yapılarını bilmeli, konfigürasyonunu en temel araçlarla, doğrudan işletim sistemi üzerinde yapabilmeli. Bu yetkinlikleri kendi kendine çalışarak kazanmak zor, dolayısıyla bunlar, ya çok açıklayıcı, kendi kendine öğren (yani tutorial) tarzında bir kitap ya da yayın ile öğrenilmeli ya da bizzat işi iyi bilenin yanına oturup, bir eğitimle öğrenilmelidir.

Sonrasında, İngilizce kitaplarda “nuts and bolts” adı altında geçen ve çoğu zaman yeni öğrenenlere kuru gelen, en temel bilgiler öğrenilmeli. Yani, anahtar kelimeler (keywords ve reserved words), yorumlar (comments), isimlendirme kuralları ve veri tipleri. Veri tipleri derken, Java’da ilkel veri tipleri (primitive data types) ve karmaşık ya da referans tiplerini (complex or reference types) kastediyorum. Bu noktada refenras veri tiplerini detayına girmeden ayırımdan bahsedilip, daha çok, 8 tane olan ilkel veri tipleri ve özellikleri öğrenilmeli. Sonrasında bu tiplerden değişken tanıtma ve tanımlama, aralarındaki tip çevrimleri (casting), Java kaynak kodunun yapısı, ifade (expression), cümle (statement), blok (block) ve  kapsam (scope) gibi en temel noktalar da bu sırada ele alınmalıdır. Bu konular, Java Dersleri sayfasında 3. konu olan Java’nın Temelleri altında ele alınmaktadır.

Sonrasında, yukarıda başlanan “nuts and bolts”a operatörler, akış kontrolu ve diziler ile devam edilmelidir. Malum operatörleren kasıt, bir, iki ya da üç tane girdi alıp farklı iplerde sonuç üreten işlemcilerdir. Mantıksal operatörler boolean sonuç üretirler örneğin. Bu gibi konular da yeni öğrenenlere sıkıcı gelebilmektedir çoğu zaman. Bunu aşmanın yolu, sık örnek yapmaktır. Örnekler üzerinde oynayıp, orasını burasını kurcalayarak değiştirip, dilin davranışını görmek hem zevkli hem de öğreticidir. Bu gibi konular, basit ve önemsiz görülüp üstün körü geçilirse, ileride problem çıkarırlar. Örneğin, toplama, cıkarma, çarpma, bölme, ve kalan operatörlerini, zaten biliniyor diye bakmadan geçmek mümkündür. Lakin, böyle bir durumda, Java’da iki tane byte değerin toplamının bir başka byte etmediği, bir int ettiği şaşırtıcı gerçeğini öğrenemeyeceksiniz demektir 🙂

If, if-else, if-else if, while, do-while, switch, break ve continue gibi yapı ve anahtar kelimeleri içeren akış kontrolü de benzer şekilde hızlı da olsa, bol örnekle öğrenilmeli, varsa püf noktaları görülmelidir. Sonrasında ise diziler ele alınabilir. Önce standart , tek boyutlu diziler, sornasında iki ve üç boyutlu diziler öğrenilmelidir. Özellikle iki ve üç boyutlu dizileri, sağlam kafayla, örneğin sabahın erken saatlerinde ele almaktya fayda vardır, yoksa zihniniz su kaynatabilir 🙂

Operatörler, konrol yapıları ve dizileri öğrendikten sonra, bunların birlikte kullanılabileceği güzel uygulamaları yapmak, öğrenilenleri pekiştirir ve prosedürel yapıların sindirilmesini sağlar. Bu amaçla ben, önce en ilkel yolla, girilen bir sayının asal olup olmadığını ve girilen sayıya kadar hangi asalların olduğunu bulan uygulamalar yaptırıyorum. Sonra olayı biraz daha zevkli kılmak ve zekanın ne olduğunu ortaya koymak için mesela girilen bir sayıya kadar olan asal sayıları, Sieve of Eratosthenes algoritmasıyla nasıl bulunacağını açıklayıp, bunu yaptırıyorum katılımcılara. Benzer şekilde Monta Carlo yöntemiyle Pi sayısına nasıl yakınsayacağımızı gösteriyorum. Bu konuları içeren ve nispeten daha genişce bir uygulama olarak Conway’in “Hayat Oyunu” (Game of Life) düşünülebilir. Bu konular, tamamen algoritmik olduklarından, hem bu üç konuyu iyice pişirmeyi sağlıyor hem de nefis bir beyin jimnastiği yapmanıza vesile oluyorlar. İnsan kendini hakikatten programcı gibi hissediyor 🙂

Bu konular, Java Dersleri sayfasında, 4, 5 ve 6 nolu konular olarak ele alınmaktadırlar.

Buraya kadar olan kısımlar, günde 6 saat ders yapılan bir eğitimde, sınıfın seviyesine göre 2 ila 3 günde verilir rahatlıkla.

Sonrasında, Java’nın nesne yapılarına gelir sıra. Buradan sonrası çok daha zevklidir tabi ki. Ama bu kısmı bir sonraki yazı ile ele alalım.

 

Toplam görüntülenme sayısı: 16878

Eşleştirme mi Haritalama mı? Not mu Dip Not mu? Bir “Chicken Translation” Hikayesi Daha

Java, Kültür, Bilgi ve Düşünce , , , , , , ,

Sağlıklı düşünmenin göstergesi dili sağlıklı kulanmaktır. Kafası karışık insanların dili kullanma şekilleri, kelimeleri olgulara karşı getirmeleri, bunlar üzerine argüman bina etmeleri problemlidir. Bu tür kafa karışıklıklarının bir kısmı da, teknolojiyi ve ilgili terimleri ve ifadeleri, yabancı dilden, özellikle de İngilizce’den devşirirken takındığımız tutumla ilgili. Bu günlükte olgunun ya da sürecin ruhuna uymayan ve bu yüzden iğreti duran çevirilerden daha önce de bahsetmiştim. (Örneğin “object-oriented” kavramının “nesne-yönelimli” ya da daha da yanlış olarak “nesne-tabanlı” olarak çevrilmesi ile ilgili bu yazıya bakılabilir.)

Bu yazıda bu tip çevirilerden ikisine dikkat çekmek istiyorum: İlki “annotation” kelimesinin “dip not” olarak çevrilmesi. “Annotation” Java’ya 5 versiyonuyla gelen özelliklerden birisi ve “annotation”ları, bazen kod üretme, bazen de konfigürasyon amaçlı olarak uzun süredir kullanmaktayız. Pek çok Javacı, popüler bir Java bileşeni olan JPA ayarlarını, genelde XML yerine annotation denen elemanlarla yapmayı tercih eder. Bu annotationlar başlarında “@” işaretiyle kullanılır ve değişkenler gibi, nitelenen diğer dil elemanlarının hemen öncesine, ya da geleneksel olarak bir üst satırına yerleştirilir. Yani

 

@Entity(name="Person")
@Table(name="Persons")
public class Person{

   @Id
   private String tckn;
   ...
}

örneğinde olduğu gibi. Çok sıklıkla, “annotation” kelimesinin dilimize, özellikle JPA ile ilgili yazılarda “dip not” diye çevrildiğini görüyorum. İki problem var burada: İlki “annotation”, bir yazıya yapılan herhangi bir nottur. Bir yazıda bazı yerleri sarı kalemle işaretlemek ya da çizmek bile “annotation”dur İngilizce’de, yani not alma, notlandırma, işaretleme vb. kelimelerle dilimize çevrilecek bir harekettir. Her not bu anlamda bir dipnot değildir, olması da gerekmez. İkincisi ve ironik olanı, JPA’da olup da “dip not” olarak çevrilen bu “annotation”lar, yukarıdaki örnekten de görüleceği üzere “dip”te değil, aksine nitelediği dil elemanının öncesinde/üstünde yazılır :). Bu Java’nın bir kuralıdır.

Çeviri konusunda esas “chicken translation” örneği bu değil. Esas bomba, yine JPA ile ilgili olarak, uygulamadaki nesnelerin ilişkisel veri tabanındaki tablolar, nesnelerin değişkenlerinin ise tablolardaki kolonlar ile “eşleştirilmesi”nin dilimize “haritalama” olarak çevrilmesi. Sebebi, bu kavramın İngilizcesi olan “object-relational mapping” tamlamasında “map” kelimesinin geçiyor olması. Eeee, tabi taa İngilizce öğrendiğimiz ilk yıldan bu yana biliyoruz, “map” “harita” demek. Dolayısıyla bu tamlama da “nesne-ilişkisel haritalama” olarak çevrilmelidir. Halbuki işin ruhu, yapılan işin mahiyeti ele alındığında ki bunu ayrıntılı olarak bu yazıda açıkladım, olan biten şey, iki farklı ortamdaki yazılım elemanının birbiriyle eşleştirimesi ya da birbirlerine karşı getirilmesidir. Bu durum bir maçta, savunan takımın oyuncularının, hücum eden takımın oyuncularını, savunma amacıyla “alması” ya da onlarla “eşleşmesi”nden başka birşey değildir. JPA’daki bu “eşleştirme” işlemi o kadar da işin merkezindedir ki, anlamak için öyle çok da uzman olmaya gerek yoktur. Örneğin, 5 günlük bir JPA ya da Hibernate eğitiminin ilk bir ya da iki saatinde bu eşleştirmeyi katılımcılara anlatmış ve basit de olsa bir örneğini vermiş oluyorum ben. Ondan sonra eğitim yoğun olarak bu eşleştirmeyle geçiyor. Yani buradaki durum, zamanında, kendilerine saygım sonsuz olmakla birlikte, “object-oriented” terimini dilimize, bu kavramın neyi ifade ettiğini, pratikte dillerde nasıl kullanıldığını tamamen bilmeden, iyi niyetle bir sözlük çevirisi yapanların halinden daha berbat. JPA ya da bunun en yaygın ürünü olan Hibernate’i, üniversitede bir Bilgisayar Mühendisliği 2. yıl öğrencisi biliyor, eşleştirme işini pratik olarak da bizzat yapıyor. Dolayısıyla aklım, yapılanın tabiatının “bir karşı getirme” ya da “eşleştirme” olduğunu bilmemize rağmen, neden sözlükte “map” kelimesinin ilk anlamını alıp, “haritalama” diyerek yeni bir “chicken translation” komedisi yaratıyoruza takılmadan edemiyor. Halbuki, biraz İngilizce bilen, “map” kelimesinin farklı bağlamlarda kullanıldığını ve bilmem kaç yüzyıl önce etimolojik olarak harita kavramından çıksa bile artık genel olarak İngilizce’de bir karşı getirme, bir eşleştirme anlamına geldiğini bilir. Örneğin, matematik’teki fonksiyonlar bir “mapping” yani karşı getirme ya da eşleştirmedir.

Gün geçmiyor ki yenilerde Facebook vb. yerlerde, eskilerde forum vb. paylaşım ortamlarında, “eğitimsiz” olduğunu düşündüğümüz özellikle esnaf kesiminden olan insanların yanlış ya da komik İngilizce tercümeleri yayınlanmasın. Peki biz “eğitimli”ler niye aynı şeyi yapıyoruz? “Batı’dan kopyalamak” acaba eğitimle falan ilgisi olmayan, tamamen kültürel bir öğe olarak taa zihnimizin derinliklerine işlemiş bir hastalık mı yoksa?

Merak ediyorum, “map” kelimesini “harita” diye çevirenler Windows’daki “Map Network Drive”ı nasıl çeviriyorlar? Ya da “Director or his/her proxy must be present in the meeting” kelimesindeki “proxy”i de bir ağ (network) elemanı olarak mı düşünüyorlar?

Her çeviri bir yorumdur. Her yorum da kaçınılmaz olarak %100 nesnel olamaz, bunun farkındayım. Ama yukarıdaki örneklerin bununla yakından uzaktan alakası yok malesef.

Toplam görüntülenme sayısı: 1300

«< 6 7 8 9 10 >»