Diğer

Diğer konulardaki yazılar.

Karasızlar İçin Mac Kılavuzu

Diğer , , ,

Sıklıkla “Macler nasıl?” ya da “yeni bir laptop almak istiyorum, Mac’e mi geçeyim?” hatta “Java developer olarak Mac kullanabilir miyim?” gibi sorulara muhatap oluyorum. Yine bir Javacıyla sohbette konu açılınca artık bu soruları bir yazıyla cevaplamak şart oldu.

Öncelikle ben kendi tecrübemi kısaca özetleyeyim: Ben 80’li yilların tam ortasında, dokunmatik yeşil ve küçük ekranlı HP makinalarda Fortran yazarak çalışmaya başladım. Daha sonra PCler gelişti ama ben gelişemedim 🙂 PClere tekrar dönmem 90’ların ortasını buldu. Çünkü o arada yoğun bir şekilde Sun ve HP makinlarda Unix ile çalıştım. C/ C++ ve hatta Java’yı bile ben bu makinalarda, Unix üzerinde öğrendim. PClerle tekrar çalışmaya başladığımda Windows’un 3.0-3.1 sürümleri vardı sanırım. Yurt dışında üniversitedeyken ödev-sunum vs. yapmak için de üniversitenin Mac lablarını kullanırdım. Daha sonra Windows’un hemen her sürümünü kullandım ama sanırım en rahat ettiğim XP idi.

Özellikle Türkiye’ye döndükten sonra, zaten Unix’de çalışma ortamı bulmak mümkün değildi ve geliştirme ortamı olarak devamlı Windows kullanırken, sıklıkla Linux severlerin tacizine uğruyordum 🙂 Bu ülke zaten benim gibi çok tutkulu bir ülke. Herkes beğendiği şeyi diğerlerine de kabul ettirmeden rahat etmiyor 🙂 Ama ben direndim Linux’e, çünkü vaktimin ciddi miktarını Linux’un ayar ve düzenlemeleriyle geçirmemeliydim. Cünkü ben bir yazılımcıydım ve hangi ortam sorunsuz olarak benim amaçlarıma hizmet  ediyorsa onu tercih ediyor ve alt yapıyla vakit kaybetmek istemiyordum.

Derken biraz iPhone biraz da Apple’in daha makul fiyat stratejisi izlemesi ve en çok da yurt dışında üniversiteye başlayan oğlumun kullandığı MacBook Pro’ya hayranlığından etkilenerek, 2011 yılında 13 inchlik bir MacBook Pro aldım. Intel i5 işlemci ve 4 GB’lık RAM’i ile ilk Mac’im başlarda beni çok yordu. Kısa yollara alışırken, ne bileyim örneğin print screeni nasıl yapacağımı ögrenirken kendimi spastik hissettirmesine rağmen, son derece eğlenceli parmak hareketleriyle kontrolleri beni eğlendirdi. Java nereye kuruluyor, classpathi nasıl ayarlarım gibisinden daha terminal tabanlı işlemler için bir miktar tırmalayıp, eski Unix bilgilerimi hatırlamam gerekti tabi ki ama çok uzun sürmedi, kısa sürede diğer yeni Mac kullananlara bir şeyler anlatırken buldum kendimi. Bu Mac üzerine Oracle’ın yazılımcılar için çıkardığı Linux paketlerinden birini de kurdum, dolayısıyla Oracle XE, WebLogic vb. yazılımları, Macimdeki Linux kurulumu üzerinde kullanır hale geldim. Yaklaşık 1 senelik 13 inchlik MacBook Pro deneyimimden sonra ABD’ye gittiğimde kendimi, 15 inchlik retina ekranlı, i7 işlemcili, 8 GB RAM’li ve CD sürücüsü ve hard diski olmayan, 512 GB SSD’li nefis bir Mac’e terfi ettirdim 🙂 Simdi 20 küsür senelik bütün bir Unix, Windows, Linux macerasından sonra Mac ve Mac OS bana nasıl geldi derseniz, “nefffiiissss” derim. Bir PC bu kadar mı kullanışlı olur, bir sistem bu kadar mı rahat olur, bir ortam bu kadar mı güvenilir olur? Windows’da sağ tık yaparak çıkan “New” listesi Mac’de yok, ilk başlarda beni deli etmedi değil. Ama hem alışma hem de bulduğum “New File” gibi ufak tefek yazılımlarla sıkıntımı giderdim açıkçası. En çok da sistemin performansı, tıkanma ve donmaların olmayışı, mesela çalıştırdığım yazılımların kaynakları emip bitirme problemini hemen hiç yaşamamış olmam gibi noktalar, yedekleme, ses ve görüntü kalitesi, kullanım rahatlığı açısından bana mükemmel bir tecrübe yaşattı. Yanlış hatırlamıyorsam iki seneye yaklaşan Mac tecrübemde sanırım bir ya da iki defa Mac’i shut down’a zorladım. Olay bu işte 🙂 Sorunsuz bir PC isteyenler bence Mac’i çok ciddi bir alternatif olarak düşünmeliler.

Peki Mac’i alternatif olarak düşünenlerin önündeki seçenekler nelerdir? Seçenek derken tabi olarak laptopları kastediyorum. Apple’ın şu anki Mac laptoplarında temelde 2 farklı serisi var: MacBook Air, MacBook Pro. MacBook Air, diğer seriye göre daha kısıtlı computing gücüne ihtiyaç duyanlar için birebir. Yani örneğin laptopunuzu temel yazım, sunum gibi doküman oluşturma ve okuma ile emailleşme, Internet’te gezme, müzik dinleme ve film izleme gibi daha genel amaçlar için kullanacaksanız MacBook Air bence birebir. 11 ve 13 inchlik seçeneklere sahip MacBook Air’in ufak modeli sadece 1 kilo ağırlığında. Batarya ömrü olarak zaten çok iyi rakamlara sahip olan Mac laptoplarından MacBook Air olanlar aynı zamanda 512 GB’a kadar flash depolamaya da sahipler. Hem i5 hem de i7 dual-core işlemci seçeneğine sahip olan bu tüy ağırlığındaki laptopların 1.3 GHz’lük i5 işlemcili, 4 GB RAMli ve ve 256 GBlık flash bellekli modellerinin ABD fiyatları, 11 inch ekranla $1199, 13 inchlik ekranla $1299. 13 inchlik MacBook Air’i, 1.7 GHz’lük i7 işlemci, 8 GB RAM ve 512 GB flash bellek ile donatırsanız fiyatı $1849 oluyor.

Daha güçlü Mac laptop isteyenler için MacBook Pro var. MacBook Pro daha güçlü çünkü hem RAM’i 16 GB’a kadar arttırılabiliyor, hem sadece dual-core değil aynı zamanda quad-core modelleri de var ve işlemci frekansı Mac Book Air’lere göre daha fazla. 13 ve 15 inchlik modelleri olan MacBook Pro’nun ekranı retina olan MacBook Pro Retina Display modelleri de var. 2.3 GHz’lük dual-core i7 işlemcili, 4 GB RAMli, 500 GB hard diskli 15 inchlik MacBook Pro, ABD’de $ 1799. Bu makinanın ekranını retina, işlemcisini 2,7 GHz’lük quad-core i7, RAMini 16 GB ve hard diskini de 512 GBlık flash SSD ile değiştirirseniz fiyatını $2799 yaparsınız 🙂 Bu modelin retina olan ekranı, 2880*1800 piksellik bir görünüm sağlıyor 🙂 Bu büyüklükteki bir laptopun ise sadece 2 kg olması ayrı bir avantaj. Bu model, computing açısından en güçlü Mac laptoptur.

Java ile programlama yapanlar açısından değerlendirmek gerekirse, MacBook Pro’da hemen her IDE çalışıyor. En fazla kullanılan Java geliştirme ortamlarından Eclipse, Netbeans, IntelliJ Idea benim makinamda kurulu örneğin. Mac üzerinde JDK’in en yeni 1.7 sürümü yanında eski sürümleri de kurulabilir. 64 bitlik HotSpot JVM ile gelen Mac JDK’sı, quad-core i7 işlemci üzerinde son derece hızlı çalışıyor. Java EE geliştirme yapmak isteyenler için Glassfish eski sürümleri yanında, Java EE 7 için en son 4 sürümüyle kullanımınıza hazır. Tomcat vb. pek çok web sunucusu da Mac üzerinde kullanılabilir. Arzu eden JBoss’u da Mac üzerinde kullanabilir. Ben daha önceki MacBook Pro laptopumda, Oracle’in hazır Linux paketini kurmuş ve üzerinde hem Oracle XE veri tabanını hem de WebLogic uygulama sunucusunu çalıştırmıştım. Isteyenler için Internet’te Mac üzerine hem WebLogic hem de Oracle XE veri tabanı kurmak için yol gösterenler var. Ben egitim amaçlı olarak üzerine Linux kurmadan Mac ile rahatlıkla çalışabiliyorum. Veri tabanı ihtiyacım için hem JDK 1.7 ile gelen Java DB ya da Apache Derby veri tabanı, hem de MySQL yeterli. Bu anlamda Mac laptopların, işte bir geliştirme ortamında çalışmak için ancak biraz üzerinde çalışma ile uygun hale gelecek olmasına karşın, evdeki bilgilenme, ufak-tefek proje geliştirme ve günlük kullanım için mükemmel olacağını düşünüyorum. Mac üzerinde WebLogic ya da Oracle DB gibi kurumsal yazılımlar çalıştırmak isterseniz temelde üç tane yolunuz var: Ilki, bu yazılımları Mac üzerinde kurmaya çalışmak. Bunun için webden yardım almanız gerekli. İkincisi, Mac üzerine kuracağınız Linux ile bu problemi çözebilirsiniz. Yukarıda ilgili linki vermiştim. Üçüncüsü ise bu yazılımlar yerine özellikle ögrenme amaçlı ise Glassfish, MySQL gibi alternatiflerini kullanmak. Yok zaten C/C++ geliştirme yapacaksanız zaten bu sıkıntılar pek olmayacaktır. Ya da iOS gibi ortamlar için Objective C ile geliştirme yapacaksanız zaten tek alternatifiniz Mac olacaktır.

Geliştirme yanında eğer benim gibi makinasıyla beraber yatıp kalkanlardansanız Mac size çok iyi gelecektir. Eğer müzik dinlemeye ve kaliteli sese meraklıysanız, fotoğraf, film vs. ile uğraşıyorsanız, hem Mac’in yetkinlikleri hem de eğer retina ekrana sahipseniz, nefis görüntü ve ses kalitesi size makinanın başında çok keyifli zaman geçirtecektir. Eğer iPhone kullanıcısı iseniz, çok entegre bir sistem oluşturduklarından, Mac kullanmanın faydası daha da artacaktır.

Toplam görüntülenme sayısı: 8128

Yaşasıııınnnn, JavaTurk’ün Teması Yenilendiiiiii :)

Diğer

Taa başından bu yana, zaman zaman, JavaTurk.org’un teması, özellikle de font renkleri hakkında olumsuz geri bildirimler alıyordum. Bu tür geri bildirimlerde çoğu kez, koyu arkaplan üzerine açık renkli fontun, okunurluğu ciddi bir şekilde zorlaştırdığı belirtiliyordu. Font renkleriyle bayağı bir oynadım ama sanırım okumayı o kadar da kolaylaştıramadım. Neyse, sonunda temayı değiştirdim tümden. Biraz renk de istediğim için bu temayı seçtim, inşallah beğenirsiniz.

Toplam görüntülenme sayısı: 1005

İyi Bir Özgeçmiş (CV ya da Resume) Nasıl Olmalıdır?

Diğer , ,

Gerek ABD’deyken gerekse döndükten sonra ülkemizde çalışırken elimden sayısız özgeçmiş geçti. Pek çok yakınımın/arkadaşımın özgeçmişini düzelttim, daha iyi bir sunuma sahip olmasını sağladım. Dolayısıyla ülkemizde ve özellikle de gençlerin özgeçmişlerinde ortak bazı eksiklikler görüyorum, onları ifade etmek istedim.

Öncelikle özgeçmişinize, doğru olmayan, abartı taşıyan ifadeleri kesinlikle koymayın. Özellikle yeni mezun arkadaşların, yaşı kadar çalışmış olsa bile öğrenemeyeceği kadar teknolojiyi özgeçmişinize koyması kabul edilebilir birşey değil. Sadece ismini duyduğunuz, seminerini aldığınız, ya da üç-beş satır bir şey yaptığınız bir teknolojiyi biliyorum diye, hele hele 10 üzerinden 8-9 hatta 10 vererek 🙂 lütfen özgeçmişinize koymayın. Bu gibi durumlar, size olan güveni sarsar, sizi komik duruma düşürür. Gerçekçi olun ve karşı tarafa, çok şeyden az az bildiğinizi değil, bir işi halledecek şekilde, ilgili ama az sayıdaki teknolojiyi bildiğinizi ifade edin. Ve tabi bu durumun farkına özgeçmiş hazırlarken varmayın, hedefiniz en baştan itibaren bu olsun.

Özgeçmişlerde “Hedef” (Objective) alanı muhakkak olmalıdır. Bu alan ülkemizdeki özgeçmişlerde çok ender olarak gördüğüm kısım malesef. Ama özgeçmişinizi okuyan, niyetinizin ne olduğunu, neyi hedeflediğinizi anlamalı. Eğer özgeçmişinize hedef yazmada zorlanıyorsanız, daha büyük bir probleminiz var demektir, ne istediğinizi bilmiyorsunuzdur. Bu anlamda hedefler olabildiğince somut, elde edilebilir şeyler olmalı, başvurduğunuz pozisyonla ilişkili olmalı.”Giriş seviye Web programcısı” olarak başvurduğunuz bir pozisyon için “Proje Yöneticisi olmak” gibi bir hedef yazmayın. Bu sizin nihai olarak kariyer hedefiniz olabilir ama henüz ondan çok uzaktasınız ve bu pozisyon için uygun bir hedef yazmalısınız. Tabi burada, her pozisyon için ayrı hedefe sahip ayrı özgeçmişler mi oluşrturulmalı gibi bir soru akla gelecektir. Eğer odaklanmış, her işe atlamayan, hedefinizi belirlemiş kişilerseniz buna çok da ihtiyaç kalmayacaktır. Ama gerekirse bir iki farklı hedef için bir iki farklı özgeçmiş oluşturulabilir.

Eğitim ve tecrübe bilgilerinde, ayrıntılar atlanmamalıdır. Örneğin tarihler atlanmamalı, ay/yıl bazında şehir ile birlikte verilmeli. Özgeçmişinizi okuyan, eksik tarihler için “bu arada ne oldu” diye sormamalıdır.

Özel bilgilerinizi özgeçmişinizde ifade etmekten kaçının. Medeni durum, çocuk sayısı, din, en son ilişkinizin ne kadar sürdüğü 🙂 gibi bilgilerin özgeçmişlerde olmaması gerekli. Sadece ve sadece profesyonel olarak anlamlı şeyleri özgeçmişinize dahil etmelisiniz. İş ortamları sosyal ortamlar olduğundan, ülkemizde henüz çok değer verilmemekle birlikte, örneğin ABD’de, “sen bu ortama nasıl renk katacaksın” anlamında sosyalliğinizi ve liderliğinizi gösteren ve vurgulayan maddelerin özgeçmişlerde olması beklenir. Bunları abartmamak kaydıyla özgeçmişinizde bulundurun. Abartmamak kaydıyla diyorum çünkü özgeçmişinizde ilgi alanı olarak “Edebiyat” varsa, sizinle iş görüşmesi yapan birisi olarak ben, mesela size Orhan Pamuk’un son kitabı “Saf ve Düşünceli Romancı”yı okuyup okumadığınızı sorabilirim. Okumuş olmak zorunda tabi ki değilsiniz ama bu tip sorulara muhatap olduğunuzda üzerinde birşeyler söyleyebilecek kadar bilginizin olmadığı konuları, sırf farklı görünmek adına özgeçmişinize koymayın lütfen.

Ülkemizdeki gençlerin özgeçmişlerinde gördüğüm en temel problemli noktalardan birisi de şu: Aday örneğin 2 ay önce mezun olmuş ama toplamda 3 senelik tecrübesi var görünüyor özgeçmişinde. Bu nasıl olur ki diye ben düşünüyorum tabi? Okuldayken yaptığınız çalışmalar, ister okulda olsun ister dışarıda olsun, bence profesyonel tecrübeden değildir. Yok “ben okula gitmedim ama dışarıda çalıştım” diyorsanız o zaman bu daha büyük bir problem bence. Yani şunu diyorsanız, “Ben Operating Systems dersine devam etmedim, oradan buradan soru vs. bularak geçtim dersi ama dışarıda iki Android projesinde çalıştım, Android’i çok iyi biliyorum”, kusura bakmayın ben bunu almam. Bunun tutulur tarafı yok. Sizin yazdığınız Android kodunun ne zaman nasıl bir probleme yol açacağını düşünmek istemem açıkçası. Ülkemizde çok sıkıntılı olan “bilgi” anlayışı açısından düşünüldüğünde bu duruma değer verenler olabilir ama bu tipik olarak “bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak”tır ve sürdürülebilir birşey değildir. Operating Systems dersini veren hocayı veya yaklaşımını beğenmiyor olabilirsiniz ama bu sizin o konuda cahil olmanızın sebebi olmamalıdır.

Özgeçmişinizde referanslarınız olmalı ya da en azından istendiğinde sağlanacağı bilgisi görülmeli. Ülkemizde referans sistemi malesef pek de işletilmiyor ama bence çok önemli. Davranışşal açıdan güvenilir tek kaynak referanslardır; bu açıdan önemlidir.

Özgeçmişler önemlidir, dolayısıyla onların şekline de önem verin. Düzgün bir formata sahip, başlıklar, paragraflar belli ve aynı düzende olmalı, nerede kalın nerede italik kullanılacağına dikkat edin ve tüm bunlar tek düzende olsunlar, gelişi güzel olmuş izlenimi vermesin. Örneğin bu amaçla MS Word’ün çok güzel olan pek çok özgeçmiş şablonundan faydalanabilirsiniz.

Malum, sunumun çok önemli olduğu bir çağda yaşıyoruz. Özgeçmişinizi, tonla benzeri arasından ayırt edilen olarak hazırlamanız ama ondan önce de bu ayırt ediciliği, kişiliğinizle, bilgi ve tecrübenizle, yetkinliklerinizle oluşturmuş olmanız çok önemli.

Özgeçmişinizdeki ifadeleriniz, noktalama işaretleri ve grammer, doğru ve hoş olsun. Bunlara dikkat edin, o ana kadar etmemişseniz, belki özgeçmiş hazırlama vesilesiyle, biraz zaman harcayıp, bu konulara eğilirsiniz. Pek çok kişiden, bu blog vb. vesilelerle email alıyorum ve içlerinde bir selam cümlesi olmayanlar oluyor, inanamazsınız 🙁 Dili nasıl kullandığınız kadar sizi ele veren başka birşey olamaz, bunu unutmayın.

Son olarak da özgeçmişlerinizi isimlendirirken, “AkinKaldiroglu – Özgeçmiş” gibi bir format kullanırsanız, email vb. yollarla ulaştığınız kişileri “tekrar isimlendirme” işinden kurtarmış olursunuz 🙂

Öz ve has geçmişli günler dilerim 🙂

Toplam görüntülenme sayısı: 3667

Genç Yazılımlılar İçin – I

Diğer, Yazılım Mühendisliği

Gerek yüzyüze görüştüğüm gerek ise email yoluyla bana ulaşan gençler, çok sıklıkla benden “yol gösterme” istiyorlar. Hepsine ayrı ayrı birşeyler yazmaya çalışıyorum ama bir müddet sonra bunları topluca ifade etmenin daha faydalı olduğunu düşünüp bu yazıyı kaleme aldım. “Yol gösterme” isteği ile ilgili öncelikle şu iki şeyi belirtmem lazım. Benden yol gösterme ve tavsiye isteyen gençler öncelikle hakkımda hüsn-ü zanda bulunup, bana büyük bir sorumluluk yüklüyorlar. Bu durum onların iyi niyetini gösterirken beni ise sıkıntıya sokuyor. Öte taraftan gençlerin bu isteği tamamen bir ihtiyaçtan kaynaklanıyor. Her toplumda, önden gidenler, bilgi ve tecrübelerini arkadan gelenlarle paylaşırlar; bundan daha tabi birşey olamaz. Bu konuda belki dikkat edilmesi gereken şeyin, herkesin kendi tecrübesinden elde ettiklerini paylaşıyor olmasıdır, dolayısıyla her paylaşım da tabi olarak pek çok şahsi kanıyı ve tecrübeyi içinde barındıracaktır. Ülkemizde yaygın olan düşünce yapısının taklitçi ve detaycı olduğunun çok iyi farkındayım. Yani düşüncemiz yapımızda özgünlük az ve soyut kavramlar yerine tek tek olaylarla ilgilenerek vaktimizi harcıyoruz. Tek tek olaylardan yola çıkarak, sistematik olarak, soyut bir düşünce dünyası kurgulamaktan çok uzağız. Dolayısıyla da büyük resmi görmekte zorlanıyoruz. Eğitim kurumlarımız, eğitim ve gelişimi, kuru malumat ile problem çözme olarak ele aldıklarından, soyut düşünce yapımızın gelişmesine katkıda bulunmuyor. Bu da tek tek ağaçları gören ve sayan ama ormanda olduğunu farkedemeyen bireyler ortaya çıkarıyor. Dolayısıyla önden gitmiş olanların bilgi ve tecrübeleri, ormanı farketmek için daha önemli hale geliyor. İşte acizane tavsiyelerim:

  1. Öncelikle kendinizi tanıyın. Yazılım dünyasıyla ilgili nelerden hoşlanıyorsunuz, neleri yapmak size zevk veriyor, merakınız ne yönde gibi sorularla başladığınız bu tanıma süreci, nelere yeteneğim var şeklinde daha zor soruların cevabını alacak şekilde daima aklınızın bir yerinde çalışır halde olsun. Kendinizi ne kadar erken tanırsanız o kadar isabetli karar verirsiniz. Bir kişinin kendini tanıması zor ve ömür boyu süren bir faaliyettir, bunun farkındayım. “Kendini bilmek”, dini olsun olmasın her hikmet kaynağı disiplinin en temel öğretilerindendir. Kendinizi tanıdıkça, toplumda kol gezen ideolojik söylemlere kanmaz, daha sağlıklı adımlar atarsınız. (Bu konuda “Her Zeki Öğrenci, Programcı mı Olmalı?” başlıklı yazıma gözatabilirsiniz.)
  2. Odaklanın.  Gençlerde gördüğüm en temel sıkıntı, bir odaktan yoksun olmaları. Kendine bir konu belirlemiş ve o konunun üstadı olmak için var gücüyle çalışan gençler yerine, her çiçekten bir damla almaya çalışan gençler görmek çok daha ihtimal dahilinde malesef. Bu da pek çok konudan birşeyler bilen ama hiç birini tam olarak kavramamış, dolayısıyla da bir şeyi baştan sona ele alıp çözme yeteneğini haiz olmayan kişiler demek. Çok sık sahit olduğum şeylerden birisi: Hem Oracle veri tabanı, hem Java hem de Cisco için sertifika almayı planlamak ya da ne bileyim sadece birkaç yıllık kariyerinde üç-beş tane Java ya da .Net gibi heyula bilgi birikimine sahip yapılarla uğraşmış olup, hiç birinde bir projenin farklı katmanlarını, farklı vechelerini tam olarak görmemiş ve hiçbirinde yetkin bir duruma gelmemiş olmak. Günümüzde dünyasında “genişlik” yerine “derinlik” daha önemli. “Genişlik” ancak farklı ama ilişkili konularda derinleşerek elde edildiğinde anlamlı olur. Yüzeysel, “turistik” seviyedeki malumatın, yetkinlik açısından önemi yoktur. Dolayısıyla hedef belirleyin, odaklanıp, gerektiği kadar üzerinde çalışın, belli bir yetkinlik seviyesine gelin, sonra ilgili bir başka yan alana geçin öyle ki ikisi bir araya geldiğinde anlamlı bir bütün oluştursunlar.
  3. Bilgi hiyerarşisine önem verin. Temelleri anlamadan ileri konulara dalmayın. Yani daha iyi bir ifade ile “bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olma” hastalığına kapılmayın. Unutmayın bu bizim milli hastalığımız. Gerçekliği kavramak için önce onu ciddiye alın, en temelinden başlayarak anlamaya çalışın, sonra üzerinde yorum yapın. Dolayısıyla okulda “Operating Systems” derslerine girmeden Android ya da Linux gurusu olma hayaline kapılmayın. Kendisine hayranlık duyduğunuz o işletim sistemlerinin ya da programlama dillerinin yaratıcıları ya formal ya da informal yollarla, ama muhakkak en temelinden başlayarak kendilerini yetiştirmişlerdir. Pek çoğu Stanford ya da MIT gibi okullardan doktora sahibidir. Pek çoğu, okuldayken “gerçek hayatta ne işimize yarayacak bu” diye sorduğumuz Matematik derslerini ya da hocasını beğenmediğimiz için derslerini astığımız mesela Algorithms dersine gereken önemi vermiştir. Formal bir eğitim imkanı bulamayanların ise bir şekilde tırmalayarak gerekli altyapıyı kazandıklarını görürsünüz. Dolayısıyla şu ya da bu şekilde, en temel Matematik, İşletim Sistemleri, Algoritamlar, Veri Yapıları vb. konularda gerekli altyapıya önem vermeden, aklınıza gelecek süper bir fikirle yeni bir Steve Jobs olmayı düşünüyorsanız, büyük bir ihtimalle ne eğitim ne başarı ne de Jobs hakkında fazla birşey bilmiyorsunuz demektir. Bunun için “Outliers” kitabı iyi bir başlangıç olabilir.

Şimdilik bu kadar. Aklıma geldikçe yenilerini paylaşacağım. Fikirlerinizi ve eleştirilerinizi her zaman beklediğimi ifade etmeliyim.

Toplam görüntülenme sayısı: 2301

1 2 3 4 5